Αχέροντας, Το ποτάμι των νεκρών.
Στους πρόποδες των βουνών του Σουλίου οι πηγές του Αχέροντα. Μέσα σε ένα τοπίο απέραντης γαλήνης και μοναδικού φυσικού κάλλους. Ποταμός της λύπης, ο Αχέροντας, κουβαλάει στα νερά του το πλήθος των μυθολογικών αναφορών και τα μεταφυσικά ανεξήγητα.
Αχέροντας συναντάται και με την ονομασία Μαυροπόταμος, επειδή σύμφωνα με την μυθολογία, οι Τιτάνες για να ξεδιψάσουν ήπιαν νερό από τον Αχέροντα και ο Δίας θυμωμένος, μαύρισε και πίκρανε τα νερά του. Ο ποταμός αυτός έχει βάλει την σφραγίδα του σε δύο ιστορικές περιόδους και έχει συνδέσει το όνομά του με την διπλή υπόσταση του ανθρώπου. Την ύλη και την ψυχή, την ζωή και τον θάνατο. Στην νεώτερη ιστορία, τα νερά του έδιναν ζωή στους Σουλιώτες, ενώ κατά την αρχαιότητα ήταν ο προθάλαμος του Κάτω Κόσμου. Ήταν η τελευταία διαδρομή για τις ανθρώπινες ψυχές.
Εκείνη την εποχή υπήρχαν τρία ποτάμια: ο Αχέροντας, ο ποταμός της θλίψης, ο Κωκυτός ή Μαύρος και ο Πυριφλεγέθοντας ή Βωβός που ήταν και τόπος περιπάτου για τους νεκρούς. Οι τρεις ποταμοί σχημάτιζαν μια τεράστια ελώδη έκταση στις παρυφές μιας λίμνης, η οποία σε κάποια σημεία είχε αρκετό βάθος και σύμφωνα με τον Θουκυδίδη έφτανε μέχρι τη θάλασσα. Αυτή ήταν η λίμνη Αχερουσία. Είχε μυστικές σπηλιές και έλη καλυμμένα από την ομίχλη. Μέχρι και στους Ρωμαίους ήταν γνωστή και οι συγγραφείς Υγίνος και Πλίνιος αναφέρονταν στην Αχερουσία ως Άορνο λίμνη, δηλαδή λίμνη που αναδίδει δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις, επικίνδυνες ακόμα και για τα πουλιά που πετούν από πάνω της- κάτι που πιθανόν οφειλόταν στα σαπισμένα φυτά μέσα στα έλη.
Δικαίως, λοιπόν, οι ντόπιοι μιλούσαν με δέος για τη λίμνη που αποτελούσε μέρος της διαδρομής για τον Κάτω Κόσμο. Ο ψυχοπομπός Ερμής πήγαινε τις ψυχές των νεκρών στον ποταμό Αχέροντα και τις παρέδιδε στον μακάβριο βαρκάρη, που δεν ήταν άλλος από τον Χάρο. Εκείνος, έναντι χρηματικής αμοιβής, διέπλεε τον ποταμό Αχέροντα και τη λίμνη Αχερουσία οδηγώντας τις ψυχές των νεκρών στον Άδη, στο βασίλειο του Κάτω Κόσμου.
Πύλες ΆδηΗ είσοδος του φαραγγιού του Αχέροντα θεωρούνταν οι Πύλες του Άδη και- κατά πολλούς- τα έγκατα της λίμνης Αχερουσίας είναι ο Κάτω Κόσμος. Σήμερα, ο Αχέροντας συνεχίζει απτόητος το αέναο ταξίδι του προς τη θάλασσα..Με τους μύθους να ρέουν στα νερά του, αποτελεί πόλο έλξης, καθώς είναι ένας από τους πιο όμορφους ποταμούς με πλούσιο οικολογικό ενδιαφέρον.
Στην διαδρομή του σχηματίζονται νερόλακκοι και μικρές λίμνες, τόποι ιδανικοί για την διαβίωση ψαριών και αμφίβιων. Σε άλλες πλευρές, ο ποταμός κυλά ορμητικά μέσα από κατακόρυφους και ψηλούς βράχους, το ύψος των οποίων ξεπερνά τα 100 μέτρα, ενώ το πλάτος του ποταμού στα σημεία αυτά περιορίζεται στα δύο μέτρα. Διακρίνονται θάμνοι όπως το πουρνάρι και το φιλίκι , συστάδες από κουμαριές , φράξους και αριές, ενώ κατά μήκος του ποταμού συναντώνται δάση πλατύφυλλης δρυός, ιτιές, ασημολεύκες, λυγαριές , πλατάνια και σκλήρθα. Ο συνολικός αριθμός των φυτικών ειδών στην περιοχή ανέρχεται στα 509 είδη. Αυτή η πλούσια βλάστηση αποτελεί έναν ιδανικό τόπο διαβίωσης και αναπαραγωγής για τα 196 είδη πουλιών που έχουν καταγραφεί στη περιοχή, μεγάλος αριθμός των οποίων προστατεύεται από διεθνείς συμβάσεις, μιας και ο συγκεκριμένος υγρότοπος αποτελεί μεταναστευτικό διάδρομο για τα πουλιά. Στα παραποτάμια δάση παρατηρούνται στικτοπουλάδες, σαΐνια, φιδαετοί, λασπότριγγες και μεσοτσικλιτάρες, ενώ αξιοσημείωτο φαινόμενο είναι οι περίτεχνες φωλιές της σακκουλοπαπαδίτσας που κρέμονται από τα κλαδιά των δέντρων. Στα βραχώδη στενά του Αχέροντα έχουν εμφανιστεί χρυσαετοί, σπιζαετοί, πετρίτες αλλά και όρνια.
Στα νερά του ποταμού αναπαράγονται περισσότερα από 9 είδη ψαριών όπως ο αχερωνογοβιός, η πέστροφα, η ντάσκα, η μπριάνα, 8 είδη αμφίβιων βατράχων όπως ο χωματόφρυνος, η κιτρινομπομπίνα, ο δεντροβάτραχος, 16 είδη ερπετών όπως ποταμοχελώνα, τρανόσαυροι, κρασπεδοχελώνα, οχιά και άλλα ενώ 17 είδη θηλαστικών αναζητούν τροφή και καταφύγιο στις δασωμένες πλαγιές του φαραγγιού όπως τα αγριογούρουνα, οι αλεπούδες, οι νυφίτσες, τα κουνάβια, οι αγριόγατες, οι δασοποντικοί, οι λύκοι, οι μυοκάστορες και οι βίδρες.
Ομήρου Οδύσσεια Κ 513-515: «Ενθα μέν εις Αχέροντα Πυριφλεγέθων τε ρέουσι Κώκυτος θ', ος δή Στυγός ύδατος έστιν απορρώξ πέτρη τε ξύνεσίς τε δύω ποταμών εριδούπων».
Ακριβής μετάφραση: «Εκεί χύνονται στόν Αχέροντα ο Πυριφλεγέθων και ο Κωκυτός, που όπως είναι γνωστό ξεκινάει από τα νερά της Στυγός και υπάρχει βράχος και η συμβολή των δύο πολύκροτων ποταμών γίνεται εκεί» (Γ.Σταματόπουλος, 1994).
Ελεύθερη Μετάφραση: «Και σύ στον Αδη πήγαινε τον καταραχνιασμένο, πού μέσα στον Αχέροντα τρέχει ο Πυριφλογάτος, και ο Κωκυτός, απ'τά νερά της Στύγας ξεκομένος , κι οι βροντόλαλοι ποταμοί στον ίδιο βράχο σμίγουν». (μετάφραση: Ζήσιμος Σιδέρης, έκδοση ΟΕΔΒ, 1995)
Ευριπίδη «Αλκηστις»: «Ας ξέρει ο θεός του κάτω κόσμου κι ο γέροντας νεκροπομπός, που κάνει στης βάρκας του κουμάντο το τιμόνι , και όλους τους νεκρούς ξεπροβοδίζει ,μέσ' από του Αχέροντα τη λίμνη, πως πέρασε στον `Αδη μια γυναίκα , που όμοια της δεν εφάνηκε στον κόσμο» (Ελεύθερη Μετάφραση: Λευτέρης Παπαδόπουλος»)
Ποίηση Σαπφούς (650-590 πΧ): «Ζητώ να πεθάνω, τις υγρές να δώ με τους λωτούς, του Αχέροντα τις όχθες»
Σοφοκλής: «Από χορούς και τραγούδια, δεν ξέρει ο Χάρος»
Αναδημοσίευση από τη σελίδα,dimos-lakkas.
