Εκεί που θαλασσοδέρνονταν ο Οδυσσέας απο παλάτι σε παλάτι, από
κρεββάτι σε κρεββάτι κι από μάγισσα σε μάγισσα , ε καλά , τούκατσε κι
ένας κύκλωψ συμβαίνουν αυτά,...τούπε η Κίρκη να πάει να βρεί τον
αποθανόντα αμετακλήτως μάντη Τειρεσία , να του υποδείξει τον τρόπο
επιστροφής στην Ιθάκη.
.... Τότε ,επί Οδυσσέως ,στη γή των Θεσπρωτών, υπήρχε ένα νεκρομαντείο,
κοντά στην πιό αρχαία πόλη της Ηπείρου.Την Εφύρα.Ιδρυμένη από
μέτοικους Μυκηναίους . Και ίσως τότε, γύρω στον δέκατο τέταρτο αιώνα
πιχι, να ιδρύθηκε και το μαντείο.Και μάλλον σε διαφορετική κοντινή
τοποθεσία από αυτή που ανέσκαψε ο καθηγητής Δάκαρης .
Αυτό που βλέπουμε ,χρονολογείται από το τέλος του τέταρτου αιώνα,
και συμπληρώθηκε αργότερα την εποχή της μεγάλης του δόξας , γύρω στον
τρίτο αιώνα.
Η καταστροφή του βέβαια, έγινε από τους ζηλιάρηδες τους Ρωμαίους το 167
π.Χ.. , που είχαν κι αυτοί ένα, και το ήθελαν μονοπώλιο.Παρόλα αυτά το
δικό μας της Εφύρας Ήταν Το Πιό Διάσημο Στον Κόσμο που κυκλοφορούσε
τότε επί γής.
Νεκυομαντείο το έλεγε ο Όμηρος στην καθομιλουμένη .
Μακρυά προς το βορρά , εκεί στη χώρα των Κιμμερίων ή Χειμερίων
*, Εκεί που ο ποταμός του πένθους έβρισκε τη θάλασσα, εκεί που το σκοτάδι εναλλάσονταν με το σκοτάδι και το άραχλο ,
που πήγαιναν όσοι ήθελαν να μάθουν σίγουρα πράμματα γιά τη ζωή τους,
Και αφού πρώτα είχαν είχαν εξαντλήσει ότι υπήρχε σε μαντείο πριν από αυτό του νέκυος.
Το οποίον να σημειώσω ήταν και η τελευταία τους ελπίδα, όχι μόνο λόγω
της επαφής με τον αποθανόντα, αλλά και γιατί πέρναγες των παθών σου τον
τάραχο μέχρι να επαφιστής μαζί του,οπότε άλλες αντοχές δεν είχες γιά
παραπέρα σύρε κι έλα.
Εκεί ο Όδυσσέας λοιπόν, κόστα-κόστα , πήγε κι έδεσε παραδίπλα από το ακρωτήριο Χειμέριον
Στο λιμανάκι που τώρα πηγαίνουμε και μπανιαριζόμαστε μέσα στο πεύκο και
τη βαλανιδιά, την άσπρη την άμμο , το νερό το ερωτιάρικο , και
αγριοκοιτάμε όποια έχει Κωστάκη που δεν τρώει.