Άλκης Αλκαίος – Ένας χρόνος απουσίας.

   Σαν σήμερα, ένας ακόμη σπουδαίος δημιουργός έφευγε απ’ τη ζωή μεγαλώνοντας και βαθαίνοντας ακόμη περισσότερο την ορφάνια μας…
Στους γκρίζους αυτούς καιρούς που «τρέχουμε» και δε «φτάνουμε». Ο ποιητής και στιχουργός Άλκης Αλκαίος ξεχώριζε για το μεστό και πρωτότυπο του λόγο, τις σουρεαλιστικές, δραματικές, αιχμηρές και τραγικές εικόνες του, τις απρόσμενες και «μελετημένες» ρίμες του.
Πέρα από την υψηλή τέχνη και τεχνική του, η «απουσία» του από την επικαιρότητα και τα λαμπερά «φώτα» του τραγουδιού σε συνδυασμό με τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε προσέδωσαν στη «μορφή» και τα έργα του μια μυθική «πατίνα».
Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄80 που ουσιαστικά κάνει την εμφάνισή του στη δισκογραφία και γίνεται γνωστός μέσω του «Εμπάργκο» σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, μέχρι και το φινάλε του, αν και ολιγογράφος, κατέθεσε αξεπέραστα δείγματα γραφής που εξακολουθούν να συγκινούν και να τραγουδιούνται και ταυτόχρονα να αποκαλύπτουν –ανάλογα με το ακροατήριο και τις διαθέσεις του- αθέατες πτυχές μιας εμπνευσμένης και τυραννισμένης προσωπικότητας.

Ο Αλκαίος θάφτηκε στην αγαπημένη του Πάργα, πόλη όπου συνδέθηκε μαζί της. Είχε γεννηθεί κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα και από μικρή ηλικία πολιτογραφήθηκε κάτοικος της.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένους τίτλους τραγουδιών του που «μιλούν» από μόνοι τους για το «ακωδικοποίητο» εύρος του χαρίσματός του: «Ερωτικό» (Με μια πιρόγα), «Πάντα γελαστοί», «Ρόζα» σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, «Πρωϊνό τσιγάρο» σε μουσική του Νότη Μαυρουδή, «Ζεϊμπέκικο της φυλακής» και «Να γράφεις να τηλεφωνείς» σε μουσική του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, «Πουλί σε δέντρο αρχοντικό», «Φύλλα αλκαλικά», «Βραδινές περιπολίες» σε μουσική του Σωκράτη Μάλαμα, «Υπνόσακος» σε μουσική Μπάμπη Στόκα, κ.ά. Υπάρχει επίσης αρκετό ανέκδοτο υλικό του που ελπίζουμε κάποια στιγμή να εκδοθεί.
Πρόσφατα σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Παντελής Θαλασσινός στη φίλη και συνεργάτιδα Κίκα Α. Ρόκα και δημοσιεύτηκε στο Ogdoo.gr έκανε αναφορά σε έναν κύκλο τραγουδιών σε στίχους του Αλκαίου που μελοποίησε ο ίδιος και προορίζονταν για το Δημήτρη Μητροπάνο. Μακάρι αυτά τα τραγούδια αλλά και άλλοι στίχοι του Αλκαίου που βρίσκονται στα χέρια συνθετών -και όχι μόνο- να εκδοθούν με τον τρόπο και το ύφος που τους ταιριάζει, με τη συνέπεια, την «ατμόσφαιρα», το «ήθος» και τις «τιμές» που ο ίδιος και το έργο του δικαιούνται.
Κώστας Μπαλαχούτης 10/12/2013.

Πηγή: Αναδημοσίευση από τη σελίδα   ogdoo.gr.