Νεκρομαντείον Εφύρας, κοντά στην Πάργα.

      Εκεί που θαλασσοδέρνονταν ο Οδυσσέας απο παλάτι σε παλάτι, από κρεββάτι σε κρεββάτι κι από μάγισσα σε μάγισσα , ε καλά , τούκατσε κι ένας κύκλωψ συμβαίνουν αυτά,...τούπε η Κίρκη να πάει να βρεί τον αποθανόντα  αμετακλήτως μάντη Τειρεσία , να του υποδείξει τον τρόπο  επιστροφής στην Ιθάκη.
.... Τότε  ,επί Οδυσσέως ,στη γή των Θεσπρωτών, υπήρχε ένα νεκρομαντείο, κοντά στην πιό αρχαία πόλη της Ηπείρου.Την  Εφύρα.Ιδρυμένη από  μέτοικους Μυκηναίους . Και  ίσως τότε, γύρω στον δέκατο τέταρτο  αιώνα πιχι, να ιδρύθηκε και το μαντείο.Και μάλλον σε διαφορετική  κοντινή τοποθεσία από αυτή που ανέσκαψε ο καθηγητής Δάκαρης .
Αυτό που βλέπουμε ,χρονολογείται από το τέλος του τέταρτου αιώνα, και συμπληρώθηκε  αργότερα την εποχή της μεγάλης του δόξας , γύρω στον τρίτο αιώνα.
Η καταστροφή του βέβαια, έγινε από τους ζηλιάρηδες τους Ρωμαίους  το 167 π.Χ.. , που είχαν κι αυτοί ένα, και το ήθελαν μονοπώλιο.Παρόλα αυτά το δικό μας της Εφύρας Ήταν Το Πιό Διάσημο Στον Κόσμο που κυκλοφορούσε  τότε επί γής.
Νεκυομαντείο το έλεγε ο Όμηρος  στην καθομιλουμένη .
Μακρυά προς το βορρά , εκεί στη χώρα των Κιμμερίων ή Χειμερίων *, Εκεί που ο ποταμός του πένθους έβρισκε τη θάλασσα, εκεί που το σκοτάδι εναλλάσονταν με το σκοτάδι  και το άραχλο ,
 που πήγαιναν όσοι ήθελαν να μάθουν σίγουρα πράμματα γιά τη ζωή τους,
Και αφού πρώτα είχαν είχαν εξαντλήσει  ότι υπήρχε σε  μαντείο πριν από αυτό του νέκυος.
Το οποίον να σημειώσω ήταν και η τελευταία τους ελπίδα, όχι μόνο λόγω της επαφής με τον αποθανόντα, αλλά και γιατί  πέρναγες των παθών σου τον τάραχο μέχρι να επαφιστής μαζί του,οπότε άλλες αντοχές δεν είχες γιά παραπέρα  σύρε κι έλα.
Εκεί ο Όδυσσέας λοιπόν, κόστα-κόστα , πήγε κι έδεσε παραδίπλα από το ακρωτήριο Χειμέριον
Στο λιμανάκι που τώρα πηγαίνουμε και μπανιαριζόμαστε μέσα στο πεύκο  και τη βαλανιδιά,  την  άσπρη την άμμο  , το νερό το ερωτιάρικο ,  και αγριοκοιτάμε όποια έχει Κωστάκη που δεν τρώει.

Μετά  ο Οδυσσεύς ,πήρε τον ανήφορο  πεντέξι χιλιομετρα  , που πέρναγε μέσα από το βούρκο  της Αχερουσίας ( αποξηραμένο από τη δεκαετία του 60 ) και έφτασε στην πύλη του νεκυομαντείου.
Το οποίον χτισμένο  ψηλά- ψηλά και ευάερα , περιβλημένο  από ένα δάσος που δεν υπάρχει πιά, (της Περσεφόνης ) αγνάντευε και επιστάτευε ,- μακρυά από  λυσσαλέες κουνούπες ,βαλτόνερα , σαπισμένα βούρλα  -, όλη την πεδιάδα μαζί με το έλος  μέχρι κάτω που έπεφτε το ποτάμι στη θάλασσα.

Εκει λοιπόν ,στήθηκε από θεσπρωτούς ιερείς  μιά καταπληκτική διακομματική και διαχρονική κομπίνα.
Γιά την περιοχή του Αχέροντα και τον θανατηφόρο βάλτο της Αχερουσίας, έγιναν πολλά μαλλιοτραβήγματα .
Θα μου πεις : γιά τρεις πουτάνες το καταλαβαίνω, μα γιά ένα βάλτο,και τρεις ποταμούς κουνουποφόρους;
Θα σου πω: γιά πολλές πουτάνες κι ένα μαντείο.
'Οπως  σε κάθε σοβαρή  επιχείρηση, έγινε έρευνα αγοράς...,  βρέθηκε το θανατερό ντεκόρ,
διότι, δεν θα πάγαινες εκεί γιά να βρείς την Αφρούλα την πηδήχτρω , να σου βάλουν  λογουχάριν έναν καταρράχτη,.... μιά μπανιέρα ,.... ένα άλσος ....,μιά θάλασσα μικρή...
Το χάρο θα αντάμωνες και τα αποθαμένα σου.
Φυσικά εφέ : ,  μαυρίλα.. καλαμιές στον κάμπο μέσα σε μιά λυωμένη  συνύπαρξη  λάσπης-κουνουπομάννας-βούρλου -μπόχας  -και ομίχλης στο τέλος , να κάθεται από πάνω από όλη αυτή την κατάσταση, πολύ ήθελε ; Φτιαγμένος ανέβαινες απάνω!

Δεν έφτανε όμως αυτό.
Σε βάζανε επί τριήμερον σε ειδική δίαιτα : κουκιά να τρως κουκιά να πίν'ς  , κουκιά να πάς να χέζεις, και για να μη τύχει και είσαι εντάξει από το ένζυμο  και τους τινάξεις το σκηνικό  στον αέρα, σου ρίχνανε συμπλήρωμα τροφής και λίγο λούπινο.
Δικοτυλήδονο κι αυτό Κρουστάλλω, .ομού μετά χοιρινού τίγκα στο λίπος  (γιά να εξασφαλίσεις και ολίγη ντάϊαρία) , και κρίθινο ντάκο, ίσα γιά να κρατιέσαι και μη ρέψεις... .
Από πιοτό , μέλι και γάλα εκτός απ' το νερό.
Και έτσι, λίγο η κλανιά, λίγο η κυάμωση, λίγο το τσιρλιπιπί, λίγο η τρομάρα , την πετύχαινες την κάθαρση λέει.

Κατόπιν σε έβαζαν στο διπλανό δωμάτιο -λουτρό, όπου σε έτριβαν και σε καθάριζαν μετά από τόση λουπινοκατάνυξη .
Τότε έρχονταν η ώρα που πεντακάθαρος και εξαγνισμένος, διότι η ψυχούλα δεν τις άντεχε τις επαφές του κάθε αμαρτωλού βρωμίλου  , σε έβαζαν γιά σιγουριά στο καλυτερότερο.

 

Σκοτεινός θάλαμος  παραμονής  αορίστου χρόνου, οοομ οοομ  και ακαταλαβίστικες ψαλμωδίες από πολυσύλλαβες  -ι-ξι-πι-ρι-τί-στι;   -λέξεις συνέχεια, και απόλυτη σιγή.........

α, και ..αυστηρότερη δίαιτα.....
...Μπορούμε να καταλάβουμε τι είχε..
τα γνωστά... κυάμους και λούπινα..
Το εναπομείναν κουρέλι , χε χε χε, χτυπημένο από την κάθαρση του εντέρου, αφυδατώσεις, αναθυμιάσεις , ντέρτια και καημούς, καλλιονάτρια τρελλαμένα, ...  , μία ρέκλα δηλαδή,
 ήταν έτοιμο γιά την ονειροφαντασιά και το χρησμό. ...................ρε ήτανε μεγάλοι οι άνθρωποι σας λέω.
 Ρισπέκτ και ρισπέκτ και ρισπέκτ εις τους αιώνας. .
-Σε παραλάμβανε  λοιπόν ο ιερεύς  να σε οδηγήσει στον Τειρεσία  εν προκειμένω.

Αφού σε έσερνε μπρος πίσω μέσα στα σκοτάδια, αφού σε γύρναγε γύρα -γύρα στον λαβύρινθο, μέχρι να πάθεις και τα ρέστα της ζαλάδας ,αφού σε πέρναγε από τις πύλες του άδη που τις ανοιγόκλεινε με κρότο και μέτραγες εσύ  μία -δύο -  τρείς, και κει στην τρίτη  σόφεβγαν τα τσίσα.........σε κατέβαζε στο θάλαμο της συνάντησης,

σκαμμένο μέσα στο βράχο** , όπου μέσα στις υγρασίες που έσταζαν πλιτς πλιτς στο κρανίο σου, και το ρυάκι που κύλαγε στα σκοτάδια, τον απαραίτητο ιερέα ομμμ ομμμ προπορευόμενο ...... εμφανίζονταν η ψυχή του θανόντος ως λευκή οπτασια....

Μεγάλη μηχανή λέμε..........Με απόκοσμη (ιερατική )φωνήηηηημμμ  μάθαινες τα δέοντα από τον έτερο ιερέα που κυκλοφορούσε στους διπλούς κούφιους τοίχους,.
Μέσα στο λίγο οξυγόνο του κατωγιού και με τον ενγκέφαλο τέρτελο, έβλεπες  ότι ήθελες  .
Το χριστό φαντάρο  ,και Άϊρον  Λάϊον  Ζάϊον δικέ μου μαζί.
Ο κύριος Δάκαρης  (ο αρχαιολόγος της ανασκαφής   του μαντείου ) μεταξύ των άλλων ,ανακάλυψε και κομμάτι από τον ειδικό γερανό-μηχανισμό που κατέβαζαν τον ιερέα με το αραχνοΰφαντο σουά σωβάζ που παρίστανε την ψυχούλα.....
Γιά την απόλυτη επιτυχία δε , της λειτουργίας του μαντείου, -διότι λέει οι νεκροί άμα το μάθαιναν δεν θα ξανάρχονταν -,απαγορευόταν στα περιφερόμενα ράκη να μολογήσουν ό,τι είδαν, κι ό,τι άκουσαν εκεί κάτω.
Με την ποινή του θανάτου παρακαλώ.
Ήταν  πολλλά τα λεφτά Άρη λέμεεεε......
Κατόπιν τούτου,  όταν , Μία ηλιθία  τακουνοφορούσα μετά δύο θυγατέρων και ενός σύζυγα ,με ρώτησε στημένη στην κορυφή της σκάλας αφού πρώτα μας έσπασε τα ούμπαλα  ουρλιάζοντας στο κοινό της  ,από την επιφάνεια
-. αααααααααα αααααααααα εγώ φοβάμαι καλέ...  ..
-ααααααααα  δεν εγώ δεν κατεβαίνω εκεί κάτωωω....
- συγγνώμη ,...να σας ρωτήσω.... είναι ωραία εκεί ;.. αξίζει να κατέβεις;... τι είδατε;
-Το Χάρο με τα μάτια μας της είπα και γω, και πολύ το φχαριστήθηκα που όλοι μαζί  το δικό μας το κουμπλότο δηλαδή, σύζυξ -κόρη -γαμπρός  , απαλλαγμένοι από τις επίγειες μαλακίες γελάγαμε δυνατά και κατευθείαν στα μούτρα της  τα πρησμένα .χα χα χα  ΄, κλείνει η παρένθεσις................
.....Τρεις θάλαμοι  σταδιακού εξαγνισμού, κι ένα λουτρό, όλο και κανάς ρουφιάνος θα ήταν σπαρμένος να κουβεντιάσετε τα προσωπικά σου δεδομένα , εν μέσω γάλακτος μελιού .. κουκίου και ντάκου.
Έτσι λοιπόν μάθαινε το ιερατείο τα ντέρτια σου και το μέγεθος του πορτοφολιού σου και του κεράτου σου..
Αναλόγως μετά,  σου πούλαγε χρησμούς.
Κυκλοφόρησε πως η επιχείρηση νεκυομαντείον ήταν μεγάλο κοφτήριο, εξ ου και διάφοροι πόλεμοι , γιά να το αποχτήσουν.Κάτι σαν τα Τέμπη και τη μητρόπολη Λάρισσας.
...........................................
Μετά βέβαια, στις αρχές του 18ου αιώνα, και κατά τη μισερή συνήθειά τους , οι χριστιαναραίοι χρησιμοποίησαν τις αρχαίες πέτρες  και πήγαν και στουμπώθηκαν από πάνω από το νεκρομαντείο.

Τέτοια δε ανοησία τους έδερνε , που πίστευαν ότι  με έναν σταυρό και με αλλαγή χρώματος στο μακρύ ριχτό ,θα κουτούπωναν τις παλιές δοξασίες.
Και  μεις θα ξεχνάγαμε τις πύλες του Αδη  ,το Χάρο το βαρκάρη ,τον Κέρβερο, Την Πέρσα ,τα νερά της Στυγός,  τον Πλούτωνα , την Αχερουσία ,τον Κωκυτό, και τον Πυριφλεγέθοντα , μόνο και μόνο γιατί κοτσάρησαν ένα καμπαναριό.
Έτσι   χτίστηκε ο Αγιάννης  ο Πρόδρομος ,

Ερειπωμένος κι αυτός τώρα  γιά να τον βλέπουμε και να θυμόμαστε εσαεί  τις καταστροφές που κατάφερε ο χριστιανισμός  στα μνημεία μας.
δ.

* Οι Κιμμέριοι ή  Χειμέριοι προομηρικά, πιστεύονταν  πως κατοικούσαν στη νότια ρωσία,

 οπότε ως βορράς του τότε , θεωρητικά , κατείχαν όλο το θανατηφόρο πακέτο :

Ανήλιο, παγωνιά,ατέλειωτη νύχτα .

Ό,τι και ο θάνατος δηλαδή.Εδώ πάλι στη Θεσπρωτία ,υπήρχε και ο θάνατος αυτοπροσώπως λόγω Αχερουσίας και κουνούπας.

Οπότε ήρθε κι έδεσε.Θάνατος και Κιμμέριοι.Στο θάνατο έχουμε την πατέντα...άρα; όπερ έδει δείξαι.Αυτά ρε παιδάκι μου , πολύ με εξιτάρουν.
Είχανε μυαλό γαμώτι μου τα ελληνόπουλα.Ρισπέκτ και ξανάμανά ρισπέκτ.
**«Θαύμα» ακουστικής χαρακτηρίζεται το Νεκρομαντείο του Αχέροντα σε έρευνα των διδακτόρων του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Παναγιώτη Καραμπατζάκη και Βασίλη Ζαφρανά, που παρουσιάστηκε σε επιστημονικό συνέδριο στην Ιταλία.
Οι δύο επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα, ύστερα από μελέτη 12 ετών, ότι στην υπόγεια αίθουσα του νεκρομαντείου, βασιλεύει απόλυτη ησυχία.
Όπως αναφέρουν, πρόκειται για έναν πολύ καλά ηχομονωμένο θάλαμο, που τα 15 τόξα του μειώνουν στο ελάχιστο την αντήχηση.
Έτσι, δεν είναι τυχαίο που το Νεκρομαντείο του Αχέροντα θεωρούνταν το «Κατώφλι του Κάτω Κόσμου».
Οι κ.κ. Καραμπατζάκης και Ζοφρανάς, χρειάστηκαν αλλεπάλληλες μετρήσεις και διαφορετικά και εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα, για να επιβεβαιώσουν αυτό το φαινόμενο.
Η παρατήρηση των τόξων, σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερα χαμηλές τιμές του χρόνου αντήχησης και του θορύβου βάθους, οδήγησαν τους δύο ερευνητές στο συμπέρασμα ότι ο χώρος ήταν συνειδητά κατασκευασμένος, ώστε να δημιουργεί στον επισκέπτη του έντονα ψυχοακουστικά φαινόμενα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι ακουστικές τιμές, πλησιάζουν την ακουστικότητα που υπάρχει στους ανηχοϊκούς θαλάμους (σύγχρονα εργαστήρια ακουστικής).
Στόχος των αρχαίων κατασκευαστών του Νεκρομαντείου του Αχέροντα ήταν να αποπροσανατολίζουν τις αισθήσεις του επισκέπτη, δίνοντάς του την ψευδαίσθηση της επαφής με τον Κάτω Κόσμο.
Μάλιστα, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι δεν είναι δυνατό να αντιληφθούμε την μεγέθυνση των ψυχοακουστικών φαινομένων, αν αναλογιστούμε ότι οι επισκέπτες του Νεκρομαντείου περνούσαν από σωματικές και ψυχικές δοκιμασίες.

Πηγή: Αναδημοσίευση από τη σελίδα  epirusbook.gr.