Νίκος Καρούζος
Ὁ Σολωμός στ” ὄνειρό μου
Πῶς πέφτουμε στη νύχτα κι ἀπό τί πόθους…
Με κοφτερή μοναξιά στολισμένος ἄρχισα να κοιμᾶμαι
λευκός ἱδρωμένος μέσα στην ἀγελάδα τοῦ ὕπνου
κλεισμένος ὁλοῦθε ἀπ” το ὄνειρο που κυματίζει στα βάθη
κι ὁλοένα κερδίζει την ὕλη πέρα της.
Ἕνα ξημέρωμα καθάριζε τα μάτια μου
στους οὐρανούς ἄνοιγαν ὅλα τα παράθυρα κι ὁ Διονύσιος
μαυροντυμένος μ” ἄσπρα χειρόκτια κρατοῦσε το σκουληκάκι
στην παλάμη που ἔμοιαζε με στουπέτσι βαμμένη
πλάι του σ” ὡραία παραλία
ἔπεφταν οἱ κολυμβητες να πιάσουν το σταυρό τα Θεοφάνια
και μακριά πῶς ἀκούγονταν ἀθῶα τουφέκια
ὁ βρόντος τῆς ἀγάπης ἡ χαρά τῆς συμφορᾶς
μ” ὅλα τ” ἄνθη σε γαλάζια δευτερόλεπτα μ” ὅλες τις ἀχτίδες
την ἀγαπημένη του πεταλούδα στον ἱερό γλιτωμό της
και δράκοντες εὐωδιᾶς ἀνέβαιναν ἀπό κίτρινες σκάλες
ὥς τα κοράσια που δε χάρηκαν τον ἒρωτα.
Γύρω ἤτανε δάσος χιλιοπράσινο
με τα πουλιά σαν ἀναρίθμητους καρπούς ἀπάνω στα δέντρα
με τα πουλιά σε μεθυσμένη σύναξη για πάντα κ” ἕνας σκύλος
ἀργά πηγαίνοντας οὔρησε στο κορμί τῆς κοντινῆς ἀμυγδαλιᾶς
με σηκωμένο πόδι κι ἀνάμεσα
ὁ γόος ἒσφαξε τη φωνή που τινάχτηκε ἀπό τρεῖς λέξεις
οἱ ἀπαίσιες χιλιετηρίδες.
Ἀπό τον Ὑπνόσακκο. Ποιητῶν ἀναθήματα στον Διονύσιο Σολωμό, ἐπιλογή, ἐπιμέλεια και εισαγωγή: Διονύσης Σέρρας, ἐκδ. Μπάστας-Πλέσας, Ἀθῆναι 1998.
Πηγή: Αναδημοσίευση από τη σελίδα gymparga.
