Το Μαγιόξυλο.

Tην Πρωτομαγιά σε πολλά μέρη συνηθίζεται το κύλισμα γυναικών και κοριτσιών πάνω στη χλόη, το ζώσιμο της μέσης με λυγαριά κ.ά., και ο εναγκαλισμός χονδρών δένδρων.

Στη Μεσημβρία οι γυναίκες την πρωτομαγιά έβγαιναν παρέες - παρέες... και χορεύανε, τραγουδούσανε κ' ένα τραγούδι -Καλόγερε τ' αδράχτια σου αλλα και άλλα τραγούδια, που λέγανε και τις αποκριές... Είχανε και μια βηλάρα (φαλλό) καμωμένη απο ξύλο, την οποία στολίζανε με πρασινάδες και με λουλούδια και την περνούσε η μια στην άλλη και την λέγανε Μάιο.

Στην Κοζάνη κόβουν λυγαριά και την τυλίγουν στη μέση, γιά να γίνουν ευλύγιστοι, αγκαλιάζουν χονδρά δένδρα, γιά να παχύνουν και να ζήσουν, σαν κι εκείνα, πολλά χρόνια. Αλλού, τα παιδιά ή και άνδρες γυρνούν την Πρωτομαγιά από σπίτι σε σπίτι κρατώντας το «μαγιόξυλο», κλαδί από κυπαρίσσι ή άλλο δένδρο, ή περιφέρουν το «Mαγιόπουλο», άνδρα ή παιδί στολισμένο με άνθη.

Στην Πάργα γύριζαν τα σπίτια και τραγουδούσαν το τραγούδι του Μαΐου, στεφανωμένα με λουλούδια και κρατώντας στα χέρια τους μεγάλους κλώνους πορτοκαλιάς ή νεραντζιάς, γεμάτους άνθη.

Tης Πεντηκοστής στη Θράκη καθένας πάει στην εκκλησιά μ' ένα κλωνί καρυδιά στο χέρι, για να το βάλει να γονατίσει πάνω του.

Είναι η μέρα που περνάνε οι ψυχές της Τρίχας το Γιοφύρ' κι όσες είναι καθαρές μπαίνουνε στον παράδεισο, αλλιώς πέφτουνε μέσα στην κόλαση.

Οι «Μάηδες» επίσης που έχουν πάρει το όνομα τους από τον πιο λουλουδιασμένο μήνα της άνοιξης, το Μάιο, είναι ένα πηλιορείτικο χορευτομιμητικό έθιμο από τα πιο γνωστά και γραφικά της ελληνικής Πρωτομαγιάς.

Πολλά από τα δρώμενα του εθίμου αυτού παραπέμπουν στους πανάρχαιους Διονυσιακούς μύθους και τη λατρεία της φύσης κατά την αρχαιότητα.

Πρωταγωνιστής είναι ο Μάης με το σώμα του σκεπασμένο με κισσούς και πολλά λουλούδια της εποχής και το λουλούδινο στεφάνι στο κεφαλι. Στο χέρι του κρατάει το μαγιόξυλο σύμβολο της ανανέωσης της φύσης και της ζωής.

Κατά τη διάρκεια της γιορτής της Πρωτομαγιάς ένας νέος θαυμάζει την ομορφιά μιας νεαρής αλλά παντρεμένης γυναίκας και πέφτει νεκρός από το χέρι του συζύγου της. Τότε ο Μάης με το θαυματουργό «μαγιόξυλο» του ακουμπά τον νέο και τον ανασταίνει.

Η ανάσταση αυτή συμβολίζει την ανανέωση που είναι φανερή αυτή την εποχή.

Όπως το βρήκα σε αυτή τη σελίδα.