«Ωρα για επανένωση της Πάργας με τη Θεσπρωτία»
Της ΑΝΝΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ
«Ν' αλλάξει μια αδικία εις βάρος του τόπου μας», ζητούν κάτοικοι της Πάργας με αφορμή το σχέδιο «Καλλικράτης» του υπουργείου Εσωτερικών.
Με έγγραφά τους, προς τον αρμόδιο υπουργό Γιάννη Ραγκούση και το Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης επανήλθαν στο διαχρονικό αίτημά τους για επανένωση της Πάργας με τον νομό Θεσπρωτίας, στον οποίο υπάγονταν διοικητικά και στο παρελθόν, αλλά τώρα, όπως λένε, ένεκα των κυοφορούμενων αλλαγών στην αυτοδιοίκηση, μπορεί να υλοποιηθεί. Τρεις βασικούς λόγους επικαλούνται οι Παργινοί, για την επανένωσή τους με τον νομό Θεσπρωτίας:
1. Ιστορικούς-πολιτισμικούς και γεωγραφικούς δεσμούς.
2. Πολιτικούς, οικονομικούς και πρακτικούς λόγους λόγω του τουρισμού, ώστε η Πάργα να μη χάσει την αυτονομία της και να παραμείνει δήμος.
3. Ηθικούς, ώστε ν' αποκατασταθεί μια διαχρονική αδικία, αφού ουδέποτε οι πρόγονοί τους ρωτήθηκαν για την υπαγωγή της Πάργας στον νομό Πρέβεζας.
Η ιστορία της Πάργας
Η γεωστρατηγική θέση της Πάργας την κατέστησε ανέκαθεν μήλον της Εριδος για κάθε λογής κατακτητές: Νορμανδούς, Ρώσους, Βενετσιάνους, Γάλλους, Αγγλους, Οθωμανούς. Παρότι στην ευρύτερη περιοχή έχει βρεθεί ακόμη και νεολιθικός πέλεκυς, σε πηγές η Πάργα αναφέρεται το 1337. Ο πειρατής Μπαρμπαρόσα, ο Κοσμάς ο Αιτωλός είναι μερικές μόνο από τις φυσιογνωμίες, που θα περάσουν από δω. Ορμητήριο αγωνιστών και πνευματικών δασκάλων καθώς και γενέτειρα του Κανάρη, η Πάργα θα διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στη βεντέτα του Αλή πασά με τους Σουλιώτες, ενώ θ' αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τον Ανδρέα Κάλβο και τον Ιταλό ποιητή Μπερτσέτε.
Μόλις λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωσή της το 1913, θ' αποκοπεί διοικητικά από τον νομό Θεσπρωτίας για να υπαχθεί στον νομό Πρέβεζας. Η πρωτοβουλία πάρθηκε από τον τότε βουλευτή και υπουργό Στρατιωτικών, Θεόδωρο Χαβίνη σε δύο «δόσεις». Μία το 1928 και μία το 1946 επί κυβερνήσεως Σοφούλη. Μαζί της μετακόμισαν και οι γειτονικοί οικισμοί: Αγιάς, Ανθούσας, Αμμουδιάς, Θέμελου, Καστρίου, Κορώνης, Μεσοποτάμου, Σταυροχωρίου και Τουρκοπάλουκου (=σημερινή Κυψέλη).
Σήμερα η Πάργα με την περίφημη αρχιτεκτονική, τις κοσμοπολίτικες παραλίες και τις αιωνόβιες ελιές συγκεντρώνει το ενδιαφέρον χιλιάδων τουριστών. Ομως, μαζί με τα όμορα χωριά παραμένει ξεκομμένη γεωγραφικά από την υπόλοιπη περιοχή του νομού Πρέβεζας. Θυμίζει τη χερσόνησο των Μεθάνων που, ενώ ανήκει γεωγραφικά στην Πελοπόννησο, διοικητικά υπάγεται στον Πειραιά.
Το 1992 ανακίνησε το ζήτημα αυτό ως βουλευτής Θεσπρωτίας ο Αλέκος Παπαδόπουλος, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Οι Παργινοί υποστηρίζουν πως η πόλη τους έχει παραγκωνιστεί προς όφελος άλλων αναπτυσσόμενων παραλιακών περιοχών του νομού Πρέβεζας (π.χ. Λούτσα) με αποτέλεσμα να παραμένουν προβληματικά το οδικό και το αποχετευτικό δίκτυο και τους θερινούς μήνες να επικρατεί κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Το Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης της ΚΕΔΚΕ εν όψει του «Καλλικράτη» έχει προτείνει η Πάργα να υπαχθεί στον δήμο Φαναρίου, με έδρα το Καναλάκι Πρεβέζης. Η πρόταση ξεσήκωσε τους Παργινούς, που συγκρότησαν «Λαϊκή Πρωτοβουλία για τη διοικητική συνένωση του δήμου Πάργας με τους ΟΤΑ Θεσπρωτίας». Αναπτυσσόμενο εμπορικό κέντρο το Καναλάκι, απέχει κάπου 30 χιλιόμετρα από την Πάργα, εκ των οποίων τα 10, εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης είναι όλο στροφές. Υπέρ της επιστροφής της Πάργας στη Θεσπρωτία τάσσονται και οι πρώην δήμαρχοι της πόλης, Σπύρος Λέκκας και Χρήστος Στέλιος, ο όμορος δήμος Μαργαριτίου Θεσπρωτίας και η γειτονική κοινότητα Πέρδικας.
Ο κλήρος τώρα πέφτει στο υπουργείο Εσωτερικών, για ν' αποκαταστήσει, όπως λένε οι Παργινοί την αδικία, που κρατάει 82 ολόκληρα χρόνια!
ann-11@otenet.gr»
Από την σελίδα enet.gr
