Πάργα, η Χαβάη του Ιονίου.

   Παραλία Βάλτος στην Πάργα. Είναι η κορυφαία επιλογή για surfing στην Ελλάδα. Όσοι ασχολούνται με το σπορ την αποκαλούν Μέκκα του αθλήματος. Έχει το πιο γνωστό ελληνικό κύμα. Κάθε χρόνο βρίσκεται στην πεντάδα των καλύτερων κυμάτων της Μεσογείου. Μεγάλα ξένα περιοδικά με εκτενή αφιερώματα ανακαλύπτουν μια άλλη… Χαβάη στο Ιόνιο Πέλαγος. Το surfing, είναι σπορ διασκεδαστικό. Η ενέργεια του κύματος σου δημιουργεί μια αίσθηση απίστευτης χαράς». Αυτά λέει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο εκπαιδευτής surfing, Γιώργος Παπανδρέου.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, είναι ο πρώτος που το 1993, μαζί με δυο φίλους ξεκίνησαν το σπορ στην Ελλάδα. Οι διακοπές του στα Κανάρια Νησιά, γέννησαν και την ιδέα για την διάδοση του surfing και στην Πάργα, καθώς παρατήρησε ότι τα κύματα εκεί, είχαν μεγάλη ομοιότητα με εκείνα στην παραλία του Βάλτου κάτω από το Κάστρο όταν φυσάει νοτιάς.
Αφού έμαθε τα μυστικά και τις τεχνικές του αθλήματος στα Κανάρια Νησιά, γύρισε στην Πάργα και ξεκίνησε με τους δύο φίλους του την προσπάθεια. Σήμερα στην Ελλάδα, 17χρόνια μετά φτάνουν τους 500 οι λάτρεις του αθλήματος.
Στο Βάλτο τα νερά της θάλασσας είναι ρηχά και όταν σπάει το κύμα, τα απόνερα σε βγάζουν μέχρι την ακτή. Με καλή ισορροπία στην σανίδα, λυγισμένα πόδια και ανοιχτά τα χέρια, απολαμβάνεις μια συναρπαστική εμπειρία στα κύματα. Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του αθλήματος, εξηγεί ο κ. Παπανδρέου.
Ο κοσμοπολίτικος αέρας της Πάργας, έρχεται από το 1959, τότε που τα στελέχη της διεθνούς τουριστικής βιομηχανίας club Mediteranne την ανακάλυψαν και δημιούργησαν εκεί, ένα από τα πρώτα club σε όλο τον κόσμο.

Ένα ταξίδι στην Πάργα μέσα από το χώρο, το χρόνο και την ιστορία

Της Παρθένας Τσοκτουρίδου.
21 Αυγούστου 2011, Αφετηρία η Πτολ/δα,
Μεταφορ. μέσο: Τουριστικό λεωφορείο Χονδροματίδη.

   Η φύση εκείνο το πρωινό μου χάριζε με το χαμόγελο της την υπόσχεση της καλοσύνης της μέρας της. Χρύσιζε τα στάχια της με τις λαμπρές ακτίνες του ήλιου κάτω από το ζωογόνο φως του. Εκείνος τις άπλωνε απλόχερα και στα κάτασπρα εκκλησάκια που κείτονταν, λες φυτρωμένα, στις παρυφές των λόφων τους. Καμιά φορά τρεμόπαιζε, προβάλλοντας τη θωριά με την ανασεμιά του από την ανατολή, πάνω στις κατάμαυρες πέτρες, χρυσίζοντας τες δειλά με τις εναλλαγές του.

Η φύση όλη τραγουδούσε στο μουσικό ρυθμό των πουλιών προσδίδοντας  στο σύμπαν το μεγαλείο και την ανάσα της. Δρόμοι που βιάζονταν να τρέχουν κάτω από τις αυτοκινούμενες ρόδες, σέρνονταν ως όφεις γλιστρώντας με ταχύτητα σε πεδιάδες, λόφους και βουνά, υποσχόμενοι ταξίδια μακρινά του νου και της καρδιάς. Τα ξύπνημα των αλόγων, στην όρθια θέση του ύπνου τους, με το κούνημα των ουρών τους, δήλωνε την πρωινή εκκίνηση στη ζωή και στις εκδηλώσεις της μέρας.
Οι άνθρωποι γύρω μου γελαστοί, ζωηροί κι ευδιάθετοι προμήνυαν με διάφορες αστειότητες και δυνατές συνομιλίες την καλή διάθεση για καλοπέραση και διασκέδαση στην πορεία της μέρας. Τα πρώτα γουργουρητά στο στομάχι ήταν το στάδιο της επιθυμίας των σωμάτων να λειτουργήσουν. Chips αλμυρά και ποικίλες πρωινές λιχουδιές ακούγονταν αναμασημένες με τραγανό και νόστιμο τρόπο από τα λιχούδικα στόματα.
Η μουσική προδιάθετε για αισθήματα ρομαντικά, όμορφα, αγαπησιάρικα, τόσο που συντελούσε στη δημιουργία ερωτικών σκέψεων και νοσταλγιών, ακούγοντας ειδικά το ζεϊμπέκικο:
..ότι αγάπησα πολύ
μου το στερήσανε
μα δεν μου πήραν την ψυχή
δεν με λυγίσανε.