Το λάδι έχει τη δική του ιστορία στην Πάργα.

    Τα «μυστικά» της ελιάς και του λαδιού αποκαλύπτονται στην Πάργα! Στο μουσείο Ελιάς δε μένει τίποτα κρυφό όλα γίνονται γνωστά στους επισκέπτες οι οποίες μαθαίνουν με κάθε λεπτομέρεια για τη συγκομιδή της ελιάς και την παραγωγή λαδιού και άλλων προϊόντων.
Όμως η ιστορία της ελιάς ξεκινά με τα πρώτα μηχανοκίνητα ελαιοτριβεία που άρχισαν να λειτουργούν από το 1929 στην περιοχή της Πάργας. Από τα πέντε αυτά μηχανοκίνητα ελαιοτριβεία, σήμερα διατηρείται μόνο το Ελαιοτριβείο των Αδελφών Λέκκα, το οποίο διασώζει τον αρχικό εργοστασιακό του εξοπλισμό και τμήμα του αρχείου του και είναι διαθέσιμο για περιήγηση στους επισκέπτες του.
Το 2009 έγινε Μουσείο με νέους ιδιοκτήτες την Αθηνά και τον Ηλία Λιάκρη, οι οποίοι αναστήλωσαν τις παλιές εγκαταστάσεις και έβαλαν στόχο να μάθουν οι ντόπιοι και οι ξένοι επισκέπτες της Πάργας να μάθουν για το ελληνικό λάδι.
Στο μουσείο εκτός από τα εκθέματα που παραπέμπουν στο τρόπο που παράγονταν το λάδι από τη δεκαετία του 1930 μέχρι σήμερα παρουσιάζεται και η διαδικασία παραγωγής ελαιόλαδου σε μηχανοκίνητο ελαιοτριβείο κατά τα τρία στάδια επεξεργασίας...
Σε άλλον χώρο παρουσιάζεται η σύνδεση μεταξύ της παραγωγής της ελιάς και του λαδιού με την ιστορία της Πάργας, από τα χρόνια των Ενετών, μέχρι σήμερα.
Η πολύχρονη σύνδεση του τόπου με την ελιά κορυφώνεται με την παρουσίαση της λειτουργίας του ίδιου του ελαιοτριβείου.
Οι επισκέπτες μπορούν εκτός απ το να μάθουν πως παράγεται το λάδι να συμμετέχουν και στην παραγωγή του αν βρεθούν στην περιοχή στις αρχές του χειμώνα όταν δηλαδή ολοκληρώνεται το ελαιομάζωμα και αρχίζει η επεξεργασία της ελιάς.

Πηγή: Αναδημοσίευση από τη σελίδα  parousiazw.gr.

Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

Του Φώτη Σαραντόπουλου

    Στις 4.30 μμ της 25ης Οκτωβρίου, ο Αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος ειδοποιήθηκε ότι απεσταλμένοι του Τούρκου Αρχιστράτηγου, με επί κεφαλής τον Φρούραρχο Θεσσαλονίκης Στρατηγό Τεφίκ Πασά, μαζί με τους Προξένους της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Αυστρίας, έφτασαν με ειδικό τραίνο στο Τεκελί[1] όπου στάθμευε το Απόσπασμα Ευζώνων του Συνταγματάρχη Κωνσταντινόπουλου. Οι Πρόξενοι ζήτησαν από τον Κωνσταντίνο να τους δεχθεί στο Στρατηγείο του, και εκεί του δήλωσαν ότι ο Τούρκος Αρχιστράτηγος ήταν πρόθυμος να δεχθεί την διακοπή των επιχειρήσεων, με τον όρο να του επιτραπεί να αποσυρθεί με τον Στρατό του στο φρούριο του Καραμπουρνού, μέχρι να υπογραφεί η ειρήνη. Αν ο Κωνσταντίνος δεχόταν τους όρους αυτούς, θα μπορούσε να καταλάβει τη πόλη σε μερικές ώρες, εισερχόμενος σε αυτή την 26η Οκτωβρίου.

Ο Κωνσταντίνος απάντησε ότι καταλαβαίνει τον κίνδυνο που διέτρεχε η πόλη, αν συνεχίζονταν οι μάχες, αλλά επέμεινε στην παράδοση και τον πλήρη αφοπλισμό των Τούρκων, επιτρέποντας μόνο στους Τούρκους Αξιωματικούς να κρατήσουν τα ξίφη τους, με την προϋπόθεση ότι θα του έδιναν τον λόγο της στρατιωτικής τους τιμής ότι δεν θα συμμετείχαν στο μέλλον σε επιχειρήσεις εναντίον των συμμαχικών στρατευμάτων. Και έδωσε προθεσμία στον Σεφίκ Πασά να συνεννοηθεί με τον Αρχιστράτηγό του και να φέρει την απάντηση ως τις 6 το πρωί της επομένης, 26-10-1912. Μία ώρα πριν λήξει η προθεσμία, ο Σεφίκ επέστρεψε με την απάντηση του Ταχσίν, ο οποίος δεχόταν όλους τους όρους εκτός από την παράδοση του Καραμπουρνού. Και ζητούσε να μείνουν και 5.000 άνδρες του «υπό τα όπλα», για την προστασία τους.