Παργινά γεμιστά.

Περιγραφή
Μια τοπική ηπειρώτικη παραλλαγή της κλασικής συνταγής των γεμιστών έτσι όπως την κάνουν αρκετοί στην Πάργα.

Τι χρειαζόμαστε:
    6-12 ντομάτες (ή το 1/2 του ταψιού ντομάτες και το υπολοιπο πιπεριές ή/και κολοκυθάκια ή/και μελιτζάνες)
    2 κούπες ρύζι καρολίνα, 2 κρεμμύδια, 2 αυγά, 150 gr. φέτα, 1 ματσάκι μαϊντανό, 1 κουταλάκι της σούπας δυόσμο, 2/3 της κούπας ελαιόλαδο, 1 κούπα νερό, αλάτι, πιπέρι.

Πώς το κάνουμε:
    Κόβουμε τα καπάκια απο τις ντομάτες. Μ'ένα κουταλάκι αδειάζουμε το εσωτερικό τους, το λιώνουμε στον τρίφτη ή στο μούλτι και το κρατάμε σ'ενα μπολ. Τρίβουμε το κρεμμύδι (στον τρίφτη ή το μούλτι). Ψιλοκόβουμε τον μαϊντανο και τον δυόσμο. Πλένουμε το ρύζι και τη φέτα απο την αρμύρα. Σ'ενα μπολ ή βαθύ πιάτο ή λεκάνη, ανακατευουμε το ρύζι, το κρεμμύδι, την λιωμένη ντομάτα, την φέτα (τριμμένη), τα αυγά, τον δυόσμο, τον μαϊντανο, το αλάτι, το πιπέρι και το μισό λάδι. Γεμίζουμε τις ντομάτες στα 2/3 και τις καπακώνουμε με την σάρκα τους. Το υπόλοιπο μείγμα το περιχύνουμε στο ταψί κοιτώντας να διαχυθεί παντού και προσθέτουμε όσο νερό χρείαζεται και το υπόλοιπο λάδι. Επιπροσθέτως πάνω στις ντομάτες ρίχνουμε αλάτι, πιπέρι, και ελάχιστο επιπλέον λάδι για να ψηθούν. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200ºC και ψήνουμε 90 λεπτά στους 180ºC κοιτώντας να μην ξεραθεί το φαγητό και εν ανάγκη προθέτουμε ελάχιστο νερό.

Λίγα μυστικά ακόμα.
Το φαγητό όταν το βγάλουμε από το φούρνο θα πρέπει να έχει ακόμα υγρά γιατί το ρύζι θα τραβήξει τα περισσευούμενα, ώστε να μην είναι εντελώς στεγνό.

Πηγή: Αναδημοσίευση από τη σελίδα  sintagespareas.gr.

Νεκρομαντείον Εφύρας, κοντά στην Πάργα.

      Εκεί που θαλασσοδέρνονταν ο Οδυσσέας απο παλάτι σε παλάτι, από κρεββάτι σε κρεββάτι κι από μάγισσα σε μάγισσα , ε καλά , τούκατσε κι ένας κύκλωψ συμβαίνουν αυτά,...τούπε η Κίρκη να πάει να βρεί τον αποθανόντα  αμετακλήτως μάντη Τειρεσία , να του υποδείξει τον τρόπο  επιστροφής στην Ιθάκη.
.... Τότε  ,επί Οδυσσέως ,στη γή των Θεσπρωτών, υπήρχε ένα νεκρομαντείο, κοντά στην πιό αρχαία πόλη της Ηπείρου.Την  Εφύρα.Ιδρυμένη από  μέτοικους Μυκηναίους . Και  ίσως τότε, γύρω στον δέκατο τέταρτο  αιώνα πιχι, να ιδρύθηκε και το μαντείο.Και μάλλον σε διαφορετική  κοντινή τοποθεσία από αυτή που ανέσκαψε ο καθηγητής Δάκαρης .
Αυτό που βλέπουμε ,χρονολογείται από το τέλος του τέταρτου αιώνα, και συμπληρώθηκε  αργότερα την εποχή της μεγάλης του δόξας , γύρω στον τρίτο αιώνα.
Η καταστροφή του βέβαια, έγινε από τους ζηλιάρηδες τους Ρωμαίους  το 167 π.Χ.. , που είχαν κι αυτοί ένα, και το ήθελαν μονοπώλιο.Παρόλα αυτά το δικό μας της Εφύρας Ήταν Το Πιό Διάσημο Στον Κόσμο που κυκλοφορούσε  τότε επί γής.
Νεκυομαντείο το έλεγε ο Όμηρος  στην καθομιλουμένη .
Μακρυά προς το βορρά , εκεί στη χώρα των Κιμμερίων ή Χειμερίων *, Εκεί που ο ποταμός του πένθους έβρισκε τη θάλασσα, εκεί που το σκοτάδι εναλλάσονταν με το σκοτάδι  και το άραχλο ,
 που πήγαιναν όσοι ήθελαν να μάθουν σίγουρα πράμματα γιά τη ζωή τους,
Και αφού πρώτα είχαν είχαν εξαντλήσει  ότι υπήρχε σε  μαντείο πριν από αυτό του νέκυος.
Το οποίον να σημειώσω ήταν και η τελευταία τους ελπίδα, όχι μόνο λόγω της επαφής με τον αποθανόντα, αλλά και γιατί  πέρναγες των παθών σου τον τάραχο μέχρι να επαφιστής μαζί του,οπότε άλλες αντοχές δεν είχες γιά παραπέρα  σύρε κι έλα.
Εκεί ο Όδυσσέας λοιπόν, κόστα-κόστα , πήγε κι έδεσε παραδίπλα από το ακρωτήριο Χειμέριον
Στο λιμανάκι που τώρα πηγαίνουμε και μπανιαριζόμαστε μέσα στο πεύκο  και τη βαλανιδιά,  την  άσπρη την άμμο  , το νερό το ερωτιάρικο ,  και αγριοκοιτάμε όποια έχει Κωστάκη που δεν τρώει.