(Ερώτημα σχολικού βιβλίου Θρησκευτικών δευτέρας τάξης Γυμνασίου (σελ. 47, 7η ερώτηση)).
Καθώς μαθητές και μαθήτριες της δευτέρας τάξης του γυμνασίου μας διάβαζαν κατά τη διάρκεια του σχετικού μαθήματος τις απαντήσεις τους στο παραπάνω ερώτημα, γεννήθηκε η ιδέα πως ο καρπός της φαντασίας των παιδιών αξίζει να κοινοποιηθεί και να μην παραμείνει κλεισμένος μέσα στα σχολικά τετράδια και στους τέσσερις τοίχους των τάξεών τους.
Έτσι λοιπόν, σήμερα δημοσιεύουμε τις απαντήσεις των μαθητριών που δέχθηκαν να μοιραστούν τις σκέψεις τους με ένα ευρύτερο κοινό, κατά αλφαβητική σειρά (με βάση το επίθετό τους).
Τις ευχαριστούμε από καρδιάς .
Υ.Γ. Η φαντασία δεν διδάσκεται, αλλά φυτρώνει ακόμη στα σχολειά μας…
1. Όταν έφτασα στις όχθες του Ιορδάνη ποταμού μαγεύτηκα. Καταπράσινα καρποφόρα δέντρα περιέκλειαν το ποτάμι. Οι πιστοί ήταν στην ουρά και συζητούσαν για τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, αλλά και περίμεναν πότε θα πάνε και αυτοί να βαπτιστούν και να πουν τις αμαρτίες τους στον Ιωάννη.
Περιμένοντας στη γραμμή, μίλησα με έναν κύριο, ο οποίος μου εκμυστηρεύτηκε όλα όσα συνέβησαν, για να φτάσει μέχρι εδώ. Είπε ότι αναγκάστηκε να πει ψέματα στη γυναίκα του, για να έρθει εδώ, λέγοντάς της ότι θα πάει στο κοπάδι. Όλο αυτό το ψέμα το είπε, γιατί η γυναίκα του δεν πίστευε στον Μεσσία.
Ακούγοντας αυτή την ιστορία δάκρυσα. Κοιτάζοντας δεξιά έβλεπα τον Ιωάννη, τον τρόπο με τον οποίον βάπτιζε έναν πιστό. Κοιτούσα με πόση αθωότητα και πίστη έβρεχε το κεφάλι του πιστού.
Όταν ήρθε η σειρά μου, μπήκα μέσα στο νερό, έσκυψα και ο Ιωάννης με ρώτησε από πού κατάγομαι και ποιές είναι οι αμαρτίες μου.
Αφού προσευχήθηκε στον Θεό, άπλωσε το νερό στο κεφάλι μου. Τότε, ένιωσα κάτι να κυλά μέσα μου: μια γαλήνη και μια αγιότητα. Δεν το είχα ξανανιώσει ποτέ μου αυτό.
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μου έδωσε το όνομα Θεράπεια, αυτή δηλαδή που θεραπεύει τους ανθρώπους.
Ήταν μια ξεχωριστή στιγμή για εμένα, αλλά και για τους άλλους πιστούς.
Ιωάννα Βερλέτη, Β1
2. Αν ζούσα στην εποχή του Ιωάννη του Βαπτιστή, θα πήγαινα στον ποταμό, θα άκουγα το κήρυγμά του και σίγουρα αυτό θα με βοηθούσε να πιστέψω και να ξεπεράσω κάθε φόβο, κακία και πίκρα που θα βάραινε την ψυχή μου. Επίσης, θα του ζητούσα να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου και να με βαπτίσει.
Έτσι, θα μετανοούσα και θα άρχιζα ξανά τη ζωή μου με νέο τρόπο και θα περίμενα τον ερχομό του Ιησού Χριστού.
Τέλος, αφού και εκείνος θα με είχε βοηθήσει, θα προσπαθούσα κι εγώ να φανώ χρήσιμη και να τον βοηθήσω σε ό,τι χρειαζόταν.
Κατερίνα Ζούλα, Β2
3. Αν βρισκόμουν στην εποχή του Βαπτιστή εκείνη την εποχή, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ένιωθα κάποιες θετικές και κάποιες αρνητικές εντυπώσεις.
Οι θετικές είναι ότι θα μπορούσα να δω από κοντά κάποια πράγματα που αμφισβητούν κάποιοι άνθρωποι ή να γνωρίσω κάποιους μαθητές του Χριστού ή και τον ίδιο τον Χριστό και να ακούσω το κήρυγμα Του. Ένα ρίγος θα κυρίευε το σώμα μου κι ένα ευχάριστο συναίσθημα θα με πλημμύριζε.
Τα αρνητικά είναι το ότι θα ζούσα σε μια κοινωνία, όπου πέθαιναν οι άνθρωποι από πείνα κι ότι πολλοί άνθρωποι κάνανε πολύ άσχημες πράξεις. Πολύ πιο άσχημες από ό,τι κάνουν σήμερα.
Κατερίνα Κόκκορη, Β1
4. Ένα απόγευμα ξεκίνησα για μια βόλτα προς τον Ιορδάνη ποταμό. Σιγά σιγά, όσο πλησίαζα στον ποταμό, έβλεπα όλο και περισσότερο πλήθος ανθρώπων.
Έμοιαζαν να περιμένουν κάποιον. Έτσι πήρα την απόφαση να ρωτήσω μια κοπέλα. Την ρώτησα και μου απάντησε ότι όλο αυτό το πλήθος περίμενε να αρχίσει να κηρύττει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.
Στην αρχή, μου φάνηκε περίεργο τόσος κόσμος να περιμένει έναν άνθρωπο να αρχίσει να κηρύττει… Γι’ αυτό αποφάσισα να μείνω κι εγώ. Μετά από λίγη ώρα εμφανίστηκε και άρχισε να μιλά για τον Μεσσία και τη Βασιλεία των Ουρανών.
Το κήρυγμα σταμάτησε λέγοντας ότι όποιος πείστηκε από τα λόγια μου και συμφωνούσε μ’ αυτά μπορούσε να βαπτιστεί σ ‘ εκείνον τον ποταμό.
Τότε, πολύς κόσμος άρχισε να τον πλησιάζει, για να βαπτιστεί.
Όμως, τότε εμφανίστηκαν στρατιώτες του Ηρώδη και άρχισαν να φωνάζουν ότι ή θα διαλυθεί το πλήθος, ή ο Ιωάννης θα φυλακιστεί. Τότε, όλοι άρχισαν να τρέχουν τρομοκρατημένοι.
Την επόμενη μέρα, πήρα το μονοπάτι για τον ποταμό. Πίστευα πως δεν θα βρω κανέναν εκτός από τον Βαπτιστή, αλλά έκανα λάθος…. Υπήρχε πιο πολύς κόσμος από το προηγούμενο απόγευμα.
Μόλις πλησίασα, είδα μια τεράστια σειρά από ανθρώπους που περίμεναν να βαπτιστούν. Ήθελα να βαπτιστώ. Γι’ αυτό περίμενα πολύ ώρα. Αλλά δεν με πείραξε, γιατί πρώτη φορά ένιωθα ότι άξιζε να πιστέψω στα λόγια του και στον ερχομό του Μεσσία.
Μετά από ώρα έφτασε η σειρά μου. Τότε τον ρώτησα πότε θα έρθει ο Μεσσίας και μου είπε σύντομα.
Ευαγγελία Μπέλλου, Β2
5. Ονομάζομαι Ελένη. Κατάγομαι από μια φτωχή οικογένεια και μένω μαζί με τη μικρή μου αδερφή και τους γονείς μου σ’ ένα μικρό, έρημο και ήρεμο χωριουδάκι κοντά στον Ιορδάνη ποταμό.
Μια μέρα ξεκινήσαμε να προχωράμε όλοι μαζί προς την αγορά, για να πουλήσει η μητέρα μου κάποια μάλλινα ρούχα που η ίδια έραβε και ο πατέρας μου να πουλήσει δυο από τα πέντε άλογά μας. Η αδερφή μου και εγώ θα πουλούσαμε ρίγανη που είχαμε μαζέψει.
Όλοι μας είχαμε σηκωθεί νωρίς. Εγώ και η αδερφή μου, ήμασταν πολύ χαρούμενες. Καθώς θα περνούσαμε από ένα μέρος που έλεγαν ότι είχαν περάσει οι Εβραίοι οδηγούμενοι από τον Ιησού του Ναυή, όταν είχαν φύγει από την Αίγυπτο.
Φτάνοντας στην αγορά, άνθρωποι με καλή καρδιά μας έδωσαν λίγο καθαρό νερό, ψωμί και τυρί, γιατί μας είχαν δει που ήμασταν αδύναμες. Έπειτα, μας είπαν, αν μπορούμε, να πάμε σε μια ώρα στην κεντρική πλατεία. Εγώ και η αδερφή μου, αφού δεν είχαμε τι να κάνουμε και οι γονείς μας θα αργούσαν, αποφασίσαμε να πάμε.
Φτάνοντας στην πλατεία, είδαμε κόσμο να περιμένει με ανυπομονησία ένα σημαντικό πρόσωπο, όπως άκουγα να λένε.
Ύστερα από λίγο, ήρθε ένας άνδρας και άρχισε να μιλάει για τον Κύριο. Ήθελα να φύγω, μα η αδερφή μου είχε αρχίσει να πλησιάζει κοντά του και αναγκάστηκα να την ακολουθήσω διστακτικά. Είχα κουραστεί να ακούω για προφήτες και προφητείες. Εδώ και χρόνια, κάθε φορά που έρχεται ένας προφήτης, ενθουσιάζομαι και στο τέλος απογοητεύομαι. Υπήρχε, όμως, και άλλος λόγος που δεν ήθελα να πάω. Φοβόμουν.
«Σίγουρα, θα ‘ναι κάποιος με βροντερή φωνή» , έλεγα. Η αδερφή μου τον είχε σχεδόν πλησιάσει και με τραβούσε. Δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω. Και να έφευγα, πού να πήγαινα; Οι γονείς μου θα ερχόντουσαν σε δυο ώρες από τότε.
Ψάχνοντας την αδερφή μου, το βλέμμα έπεσε πάνω σε εκείνον τον άνδρα που μιλούσε. Ήταν ο πιο αδύνατος και μικροκαμωμένος άνθρωπος που είχα δει ποτέ. Φορούσε παλιά σχισμένα κουρέλια και η φωνή του μου έκοβε την ανάσα.
Όταν τον πλησίασα μαζί με την αδερφή μου, ο φόβος που ένιωθα λιγόστεψε. Διέκρινα την εξωτερική του λαμπρότητα και την ομορφιά της ψυχής του. Στάθηκα μπροστά του και γονάτισα με κλειστά τα μάτια. Εκείνος με χάιδεψε στο κεφάλι. «Μην φοβάσαι, Ελένη. Να ακολουθήσεις τον Κύριο», μου είπε. «Ποιός είναι ο Κύριος και πού ξέρεις το όνομά μου;», του αποκρίθηκα. Μα πριν καλά καλά, τελειώσω εκείνος είχε απομακρυνθεί και φώναζε: «Μετανοείτε». Γύρισα το κεφάλι. Εκείνος μου χαμογέλασε και με ρώτησε εάν έχω βαπτιστεί.
Εκείνος με βάπτισε μαζί με άλλους εκατοντάδες ανθρώπους που τον πίστεψαν.
Παρ’ όλα αυτά, δεν ήξερα πολλά πράγματα γι’ αυτόν. Μόνο το όνομά του. Ιωάννης.
Μετά από λίγες μέρες, μάθαμε ότι η γυναίκα του Ηρώδη τον αποκεφάλισε. Μόλις το άκουσα, σηκώθηκα από το τραπέζι, απομακρύνθηκα και έβαλα τα κλάματα.
Όταν με βρήκε ο πατέρας μου, με τράβηξε απαλά και μου είπε ότι σε μια περίπου ώρα θα κατεβούμε στην αγορά, για να ακούσουμε την ομιλία κάποιου Ιησού από τη Ναζαρέτ που διδάσκει στον κόσμο το κήρυγμα του Θεού.
Ελένη Ντρίκα- Χρήστου, Β1
6. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν ένας απλός άνθρωπος. Απευθυνόταν ξεχωριστά στον καθένα, σαν να ήταν οικογένειά του· βοηθούσε ψυχολογικά και πνευματικά τους συνανθρώπους του.
Όταν ήταν η σειρά μου να βαπτιστώ, ένιωθα πολύ άβολα· δεν ήξερα αν ήθελα, γιατί αναρωτιόμουν τι θα γίνει μετά τη Βάπτισή μου. Θα άλλαζε κάτι; Θα άλλαζε η προσωπικότητά μου;
Αλλά έπρεπε να φανώ δυνατή και μπήκα στον ποταμό και όλα τα άγχη σβήστηκαν, η ψυχή μου αγαλλίασε και ένιωσα καλύτερος άνθρωπος. Τότε κατάλαβα ότι έκανα λάθος που φοβόμουν να βαπτιστώ.
Αθηνά Ντίσο, Β2
7. Στην αρχή δεν μου φάνηκε ενδιαφέρων, μα μόλις άκουσα το κήρυγμά του είχα μείνει άναυδη. Δεν υπήρξε για μένα στιγμή αμφιβολίας.
Μόλις μπήκα στο νερό ανατρίχιασα σε όλο μου το σώμα, σαν να μπαίνει το Άγιο Πνεύμα μέσα μου. Δεν κράτησε πολύ, μα ήταν αρκετό, για να καταλάβεις πως κάτι άλλαξε μέσα σου.
Ήμουν από τους πρώτους που βαπτίστηκε και είμαι περήφανη. Ένιωσα πολύ μεγάλη συγκίνηση, μα την ανατριχίλα που ένιωσα δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
Μαριάννα Πατέρα, Β1
Πηγή: Αναδημοσίευση από τη σελίδα gymparga.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου