Αν υπάρχουν μέρη που η ομορφιά τους είναι αλησμόνητη σ” αυτή ανήκει κι η Πάργα. Στάθηκα τυχερή κι έχω επισκεφθεί πολλά μέρη στην Ελλάδα και τον κόσμο. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική με την Πάργα. Θα ήθελα να ξυπνώ το πρωί και να πίνω τον καφέ μου, πάντα αντικρίζοντας την και να ομορφαίνει η μέρα μου. Με πατέρα Θεσπρωτό τη γνώρισα στα 2,5 μου χρόνια και τη γνώρισα καλύτερα με τον άντρα μου, που τα εφηβικά του χρόνια τα πέρασε εκεί. Κι από τότε, στα κρατάει αυτός ο έρωτας 40 ολόκληρα χρόνια, όσα και τα χρόνια μου…
Τότε που καθρεφτιζόσουν στα νερά της κι έβλεπες ως το τελευταίο βότσαλο. ‘Ήταν η εποχή, που δε γνώριζαν τόσοι πολλοί τις χάρες της. Σήμερα ζηλεύω τη ζωντάνια της το καλοκαίρι και την ηρεμία της το χειμώνα. Δε μου πάει, να πάω στην Ήπειρο και να μην κάνω μια βόλτα στη γύρα της. Δηλώνω όμηρος της γοητείας της, του βενετσιάνικου κάστρου της, της αρχιτεκτονικής της. Είναι μια κούκλα όλον τον καιρό. Άβαφη, αφτιασίδωτη το χειμώνα, με κοκκινάδι το καλοκαίρι. Κι ας με πιάνει η καρδιά μου πια, κάθε φορά που θα βρω να παρκάρω. Αποζημιώνομαι και με το παραπάνω μόλις που θα προχωρήσω λίγο στα στενοσόκακα της.
Για όσους δεν έχουν πάει στην Πάργα, ας βρουν λίγο χρόνο γι΄ αυτήν την εκδρομή μια φορά στη ζωή τους. Και ας μην κάτσουν μόνο στην «τουριστική» Πάργα αλλά ας νιώσουν την αίσθηση του γέρικου αλλά γοητευτικού ελαιώνα της. Σ΄ αυτή τη σχέση ζωής, κινητήριος δύναμη της Πάργας είναι οι γυναίκες της. Και την Κυριακή της Μεγάλης Αποκριάς στις 5 το απόγευμα, διοργανώνουν το καρναβάλι, μαζί με εθελοντές. Κι είναι δραστήριες οι Παργινές.
Κι έχουν λόγο στα τοπικά δρώμενα και φτιάχνουν πράγματα και συμμετέχουν. Σαν το έθιμο που ξαναζωντάνεψαν με τις «Λαμπατίνες» για τη γιορτή του Αϊ – Γιάννη του Κλήδονα. Όταν μόλις βραδιάσει μικροί σοροί από φύλλα ελιάς καίνε πάνω μαγιάτικα στεφάνια κι αγόρια και κορίτσια περνούν πάνω από τις φωτιές. Και ίσως να΄ χει τουριστικοποιηθεί η Πάργα και να΄ χει και τα τρωτά της, όμως κάθε φορά που περνά κάποιος από δω, νιώθει να ευλογείται από την αύρα της. Το καρναβάλι έτσι κι αλλιώς είναι μόνο η αφορμή, για να τη γνωρίσετε.
Εξάλλου, όποιος την έχει δει, γνωρίζει πως τέτοιον τόπο μόνο σε πίνακες μεγάλων εικαστικών μπορεί να βρει. Η «μικρή αρχόντισσα» του Ιονίου είναι «θεά». Ξέρει να καίει καρδιές. Έτσι, κέρδισε και την καρδιά του Ρώσου επιχειρηματία Ριμπολόβλεφ. Άμα πέσεις στα δίχτυα της απλά σ΄ έχει κάνει δικό της…
Πηγή: Αναδημοσίευση από τη σελίδα agrocosmos.com.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου