«Επτά επί Θήβας» στο Φεστιβάλ της Μεσσήνης από το Δέσκειο Γυμνάσιο Πάργας.

   Συνεχίζονται με ενθουσιασμό οι πρόβες της θεατρικής ομάδας του Γυμνασίου της Πάργας για την παράσταση του έργου του Αισχύλου «Επτά επί Θήβας» στο αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης. Ενθουσιασμός, δημιουργικότητα, αυθορμητισμός αλλά και συναίσθηση της ευθύνης για όσο το δυνατό καλύτερη εκπροσώπηση του σχολείου μας στο 6ο Διεθνές Φεστιβάλ  αρχαίου δράματος. Όλοι οι μαθητές με συνεργάτη τον καθηγητή τους Γιάννη Σύρπα αισιοδοξούν για την καλύτερη δυνατή παρουσίαση του έργου που θα ικανοποιήσει στο τέλος τόσο τους ίδιους όσο και το κοινό που θα παρακολουθήσει.


ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Η τραγωδία του Αισχύλου Επτά επί Θήβας εκτυλίσσεται στην πόλη της Θήβας. Παρουσιάζεται ο Ετεοκλής, που διαδέχτηκε τον πατέρα του, Οιδίποδα, στην εξουσία, και προσπαθεί να εμψυχώσει τις γυναίκες της Θήβας, που έχουν μαζευτεί στους βωμούς των θεών έντρομες για την επερχόμενη επίθεση του στρατού των Αργείων στην πόλη τους.

Ο αγγελιαφόρος του Ετεοκλή έρχεται να τον πληροφορήσει για την παράταξη των Αργείων στρατηγών στις επτά πύλες της Θήβας. Ο Ετεοκλής αντιπαρατάσσει σε καθέναν από τους επτά αντιπάλους έναν δικό του γενναίο άνδρα. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται όμως στην έβδομη πύλη, όπου στέκουν αντιμέτωπα τα δυο αδέρφια, ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης.

Όσο η μάχη μαίνεται στα τείχη της πόλης, ο χορός των Θηβαίων γυναικών φωνάζει και θρηνεί πάνω στην ορχήστρα ανήσυχος για την έκβαση της μάχης και για τις φοβερές επιπτώσεις που θα έχει η πιθανή άλωση της Θήβας από τον Πολυνείκη και τον ξενόφερτο στρατό του.

Ο αγγελιαφόρος έρχεται να απαλλάξει τις Θηβαίες από τον φόβο: ο στρατός της Θήβας νίκησε, η πόλη σώθηκε, τα δυο αδέλφια όμως αλληλοσκοτώθηκαν. Επαληθεύτηκε έτσι η κατάρα του Οιδίποδα προς τους γιους του «να μοιραστούν με σίδερο τη βασιλεία».

Στο τέλος της τραγωδίας εμφανίζονται οι τραγικές αδελφές των σκοτωμένων, Αντιγόνη και Ισμήνη, που θρηνούν δίπλα στα πτώματα τον άδικο χαμό και το δύσμοιρο γένος τους.

Ο κήρυκας ανακοινώνει την απόφαση των νέων αρχόντων της πόλης να ταφεί ο Ετεοκλής αλλά να μείνει άταφος ο Πολυνείκης και προκαλεί την αντίθεση της Αντιγόνης και τη δήλωσή της ότι θα θάψει τον αδερφό της όποιες κι αν είναι οι συνέπειες. Το τμήμα αυτό θεωρείται από πολλούς μελετητές μεταγενέστερη προσθήκη, επηρεασμένη από την Αντιγόνη του Σοφοκλή.

Ο χορός στο τέλος του έργου, χωρισμένος σε δυο, πηγαίνει να θάψει – το ένα ημιχόριο τον Ετεοκλή με επικεφαλής την Ισμήνη και το άλλο με επικεφαλής την Αντιγόνη τον Πολυνείκη. Εκφράζει έτσι την ευγνωμοσύνη του προς αυτόν που έσωσε τη Θήβα από την υποδούλωση και τον αφανισμό και την αγάπη προς τον σκοτωμένο αδερφό.

Πηγή: Αναδημοσίευση από τη σελίδα  gymparga.