Και περιμέναμε να δούμε τον κύριο Σουλεϊμαν, σίγουροι ότι πρόκειται για απόγονο ανταλλάξιμων..... πόσο λίγο ξέρουμε τελικά την ιστορία μας, πόσα ακόμα έχουμε να μάθουμε....
Από μακριά έρχεται ένας κοντούλης κύριος, ανοιχτόχρωμος με γαλάζια μάτια. “Καλώς ήρθατε !!!! από την Πάργα είμαι και εγώ” και ως γνήσιος Ελληνας που συναντά πατριώτη στο εξωτερικό φρόντισε να μας πάει κατευθείαν για καφέ, τσάι, φαγητό δώρα στα μικρά κτλ κτλ κτλ.
Ναι ο Σουλέϊμαν απο την Πάργα είναι Ελληνας υπήκοος. Δεν είναι απόγονος ανταλλάξιμων. Γεννήθηκε το 1933 στην Πάργα. Έφυγε μόνος του το 1953 σε ηλικία 19 ετών. Έφυγε γιατί στην μεταπολεμική μετεμφυλιακή Ελλάδα η διαφορετικότητα στο θρήσκευμα σήμαινε και διαφορετικότητα στην εθνότητα. Όμως ο ίδιος ακόμα και σε αυτή την ηλικία αυτοπροσδιορίζεται ως Οθωμανός Παργινός με καταγωγή από την Πελοπόννησο.
“έφυγα απο την Πάργα γιατί μετά τον πόλεμο ο κόσμος δεν μας ήθελε, εμείς στην Πάργα είμασταν Οθωμανοί και μέναμε κοντά στο τζαμί στα 2 πλατάνια. Η οικογένεια μου ήταν αγαπητή στην Πάργα πριν, ο παππούλης μου είχε πολλά κτήματα. Ο πατέρας μου πήγε 3 φορές στρατό. Μετά τον πόλεμο όμως ο κόσμος δεν μας ήθελε, μας κυνήγησε. “ζαγάρ” με φώναζαν τα άλλα παιδιά. Έφυγα γιατί είμαι μουσουλμάνος Οθωμανός (πρώτη φορά έχω ακούσει να αυτοπροσδιορίζεται κάποιος την σημερινή εποχή ως Οθωμανός). Έχω ακόμα όλα τα πιστοποιητικά μου, έχω την ταυτότητά μου και του παππού μου στα Ελληνικά. Έχω συγγενείς στην Πάργα και φίλους πια αλλά δεν είναι εύκολο να πηγαίνω γιατί μου ζητήσαν βίζα. Πολλά λεφτά για την βίζα και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να βγάλω βίζα. Έβγαλα όμως και πήγα πριν 3 χρόνια. Γύρισα στην Πάργα.
Σχολείο δεν πρόλαβα να πάω, πήγα έναν μήνα και μετά ήρθε η κυρία Αγλαΐα και είπε στην μάνα μου: μην στείλετε αύριο τον Σουλεϊμαν στο σχολείο, έχουμε πόλεμο με την Ιταλία. Ξαναπήγα βέβαια μετά αλλά δεν έμαθα και πολλά. Μιλάω όμως τα ελληνικά καλά γιατί επέμενε η μάνα μου να τα μάθω πολύ καλά και ακόμα και σήμερα πρώτα σκέφτομαι ελληνικά και μετά τουρκικά”
Γιατί κ. Σουλεϊμαν δεν σας ήθελαν; τι έγινε; η Πάργα είχε Οθωμανούς ως την δεκαετία του ΄50;
Ερωτήσεις απανωτές που η μία γεννούσε την άλλη και οι απαντήσεις ερχόταν αυθόρμητα μέσα απο την αγνότητα του 80χρονου και μέσα απο τις δικές του αναμνήσεις. “Έγιναν πολλά. Εμείς στην Πάργα δεν είμασταν Τσάμηδες, είμασταν Οθωμανοί. Αλλά ο κόσμος φοβήθηκε. Τότε ο κόσμος ήταν αλλιώς τώρα ευτυχώς άλλαξαν πολλά. Και εδώ που ήρθα βγήκα την γυναίκα μου που ήταν και αυτή από την Πάργα αλλά αυτή ήταν από τις ανταλλαγές. Έμειναν οι θείες μου εκεί και τα ξαδέρφια μου. Η θεία μου παντρεύτηκε Έλληνα.”
3-4 ώρες καθήσαμε με τον Σουλεϊμαν τον Παργινό στην Φώκαια της Τουρκίας. 3-4 ώρες μιλάγαμε για την ιστορία του, για την ιστορία μας. Το απόγευμα εκείνο ζωντάνεψε το βιβλίο του Γιάννη Καλπούζου “Ιμαρέτ στην σκιά του ρολογιού” μπροστά μου, μέσα απο τις αναμνήσεις του Οθωμανού Σουλεϊμαν!!
Όσο οι θρησκείες θα χωρίζουν αντί να ενώνουν, τόσο θα υπάρχουν “χαμένες πατρίδες” ακόμα και σε καιρό ειρήνης....
Αν πάτε ποτέ στην Φώκαια, στο παλιό λιμάνι στα μαγαζιά ζητήστε τον Σουλεϊμαν απο την Πάργα, θα χαρεί πολύ να δει “πατριώτες” του!!!
Πηγή: Αναδημοσίευση από τη σελίδα ritsmascorner.eu.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου